Onlar bize değil, biz onlara zarar veriyoruz.

İzmir’li ilkokul öğretmeni Sabriye Arkat, okuldan kalan vakitlerini sokak hayvanlarına adadı.

İzmir Gaziemir’de yaşayan ilkokul öğretmeni Sabriye Arkat, çocukluğundan beri hayvanları sevdiğini söyleyerek sözlerine şöyle devam etti;

“Çocukken bir kedim vardı. Adını keki koymuştum. Onun için salıncak yapmıştım ve sallardım. Gece birlikte yatardık. Ben uyuyunca yanımdan gidermiş. Ailem de hayvanseverdi. Annem ve babam da sokak hayvanlarını beslerdi. Babam DDY’da kaptandı. Babam emekli olduktan sonra balıkhaneye gider, balık alır mahallemizde balık satardı. Bu yüzden kedilerimiz çok fazla olmaya başladı. Çocukluk yıllarımda Basmane  selvili mescit mahallesinde yaşıyorduk. Evimizin bahçesinde kedilere bakardık. Üniversite öğrencilik yıllarımda babamın balıkçılık yaptığı günlük yaşantısını, çabalarını anlatan kompozisyon yazmıştım. Yüz almıştım. Benim için çok önemli bir anı olarak hayatımda yer aldı” dedi.  

Hayvanlara sevgisinin hiç azalmadığını fakat sokak hayvanlarını beslemede bir dönem kopukluk yaşadığını anlatan Sabriye Arkat, “Oğlum on üç yaşındaydı. Sokakta bir yavru kedi bulmuş eve getirdi. Bu kedi benim olabilir mi? dedi.  Adını kekik koyduk. Tekrar sokak hayvanlarını beslemeye başladım. Uzun yıllar oldu. Hem okulda besliyorum, hem mahallemde besliyorum. Bu kolay olmuyor. Okulda ve mahallemde çok mücadele veriyorum.

Okuldaki hayvanlar için bir anımı anlatmak istiyorum. Onları beslemek için belli bir yer ayırdım. Sabah eğitim verdiğim yıllardı. Parmaklıkların yanında onları çağırdığım gibi hepsi çıkıp geliyorlardı. Onları yine beslediğim bir sabah, müdür beyin tepkisiyle karşılaştım. Veliler çocuklarını okula getiriyordu. Çocukların ve velilerin gördüğü hoş olmayan bir olaydı. Ben bu tepkiye cevap vermedim. Kedileri beslemeye devam ettim. Biraz sonra müdür ve müdür muavini birlikte geldiler. Sokak hayvanlarını okulda beslediğim için hayvanların okula alıştıklarını ve çocuklara zarar verdiğini söyleyerek bana karşı çıktılar. Buna benzer o kadar çok olayla karşılaşıyorum ki, mücadeleme devam ediyorum. Hayvanları beslemekten vazgeçmeyeceğim. Çünkü onların bize ihtiyacı var. Karınlarını doyurmak zorundalar.

Sokaktaki hayvanlar bize zarar vermiyor, biz onlara zarar veriyoruz. Hayvan sevgisi almamış çocuklar özellikle yavru hayvanlara zarar veriyor. Okul bahçesinde bir kedi bulmuştum. Kedinin sağ arka bacağını iple bağlamışlar, patisinin ucu kopmuştu. Buna benzer çok olayla karşılaşıyorum. Biz eğitimcilerin en önemli görevlerinden biri çocuklara hayvan sevgisini aşılamak. Hayvan sevgisi çocukların gelişiminde çok önemli. 

Apartmanım da yönetici ile ayrı sorunlar yaşıyorum. Sokak hayvanlarına mama verdiğim için beni apartmandan attırmakla tehdit ediyor. Sokak hayvanlarını beslediğim için hayvanlar apartman bahçesine alışıyormuş. Koku oluyormuş, şikayet varmış. Apartman yöneticisi bana uyarı yazısı yazmış, yazıya ek olarak emlakçı’dan sözleşmeyi alıp, eklemiş. Benim kira sözleşmemin apartman yöneticisin de işi ne. Sokak hayvanlarını beslediğim için bu gibi olaylarla uğraşmak beni üzüyor.

Benim sokak hayvanlarına olan sevgim artık biliniyor. Benim suçum onları beslemek, sahiplenilmesini sağlamak. Beslenme ve tedavi masraflarını kendi maaşımdan ödüyorum. Kimseye zararları yok. Onlara elimizden geldiği kadar sahip çıkalım, sahip çıkmıyorsak engel olmayalım.